Ως γνωστό το Διοικητικό Δικαστήριο με πέντε ακυρωτικές αποφάσεις έκρινε ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις που αποτέλεσαν τη δικαιοδοτική βάση για τον περιορισμό της μισθοδοσίας και των συντάξεων, τη διαφοροποίηση του εφάπαξ, τη μη παραχώρηση προσαυξήσεων και τιμαριθμικού επιδόματος και την αποκοπή από τις μηνιαίες απολαβές ποσού που αντιστοιχεί σε ποσοστό ίσο με 3% ως εισφορά στο Κυβερνητικό Σχέδιο Συντάξεων.

Αποτέλεσε δε, κοινό έδαφος ότι η δικαιοδοτική βάση των επίδικων αποκοπών προσκρούει στα άρθρα 23.2 και 23.3 του Συντάγματος.

Με  την ανακοίνωση των ακυρωτικών αποφάσεων, σύσσωμη η πολιτική/κομματική εξουσία σε πλήρη συντονισμό με τον επιχειρηματικό  κόσμο αφενός καταδίκασε τις αποφάσεις αυτές και αφετέρου με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς επιτέθηκαν κατά των δημοσίων υπαλλήλων που τόλμησαν (αν είναι ποτέ δυνατόν!) να ασκήσουν ένα συνταγματικό τους δικαίωμα.

Η πολιτική / κομματική και επιχειρηματική "ελίτ" έθεσε επιτακτικά θέμα για εξουδετέρωση των ακυρωτικών αποφάσεων, ώστε να διασφαλιστεί το  περί δικαίου αίσθημα!!  Έγινε αναφορά για τροποποίηση του Συντάγματος!! Για το θέμα αυτό συνήλθαν εσπευσμένα συμβούλια αρχηγών κομμάτων!! Κινδυνολόγησαν και ενέσπειραν τρόμο για κατάρρευση της οικονομίας!! Μίλησαν για δημοσιονομική «βόμβα» πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Κομματικός αρχηγός δήλωσε ότι μια μερίδα ατόμων (εννοώντας τους δημοσίους υπαλλήλους) δεν κάνει τίποτε άλλο από το να  σπρώχνει τον τόπο προς τον πάτο. Αμφισβήτησαν τις αποφάσεις αφήνοντας έμμεσα  με τις δηλώσεις τους αιχμές εναντίον των μελών του διοικητικού δικαστηρίου!

Η πολιτική/κομματική ηγεσία σε πλήρη συνέργεια με την επιχειρηματική "ελίτ" επιχείρησαν να μας δώσουν και μαθήματα ηθικής.  Αυτές δηλαδή που ευθύνονται κατ΄ απόλυτο τρόπο για τα άπειρα  σκάνδαλα που ταλανίζουν τον τόπο για τόσα χρόνια.

Μήπως ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, για την κατάρρευση της οικονομίας, για το «κούρεμα», για το ότι μείναμε χωρίς κυπριακές αερογραμμές και χωρίς κυπριακές τράπεζες, για το Συνεργατισμό, για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (ΜΕΔ) και για το τραπεζικό φαγοπότι στο οποίο συμμετείχε αποκλειστικά ο επιχειρηματικός τομέας. Ας  υποδείξουν μια συνεργατική εταιρεία που τα μέλη της ήταν υπάλληλοι του δημόσιου ή και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και η οποία   είχε πρόβλημα ΜΕΔ. Τα ΜΕΔ προέκυψαν από δάνεια που δόθηκαν σε επιχειρηματίες και ιδιώτες:

(α) από συνεργατικά τα οποία έμμεσα ή άμεσα διοικούνταν και επηρεάζονταν από συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα και

(β) από τις τράπεζες, των οποίων οι διοικούντες άμεσα ή έμμεσα, αποτελούσαν μέρος της επιχειρηματικής "ελίτ" με πολύ στενές σχέσεις με την πολιτική/κομματική "ελίτ".

Ως αποτέλεσμα αυτής της ανίερης  επίθεσης, σε χρόνο μηδέν, γέμισαν τα κοινωνικά δίκτυα με βρισιές και διάφορα διακοσμητικά επίθετα για τους δημόσιους υπαλλήλους, όπως "χαραμοφάηδες", "άχρηστοι", "παράσιτα" "απολύστε τους" και πολλά άλλα. Η σωρεία δηλώσεων στα ΜΜΕ από την  προαναφερόμενη "ελίτ" δημιούργησε μια εξαιρετικά αρνητική στάση του κόσμου έναντι στους δημοσίους υπαλλήλους.

Είναι προφανείς οι λόγοι, όπως και οι στόχοι.

Προκύπτουν όμως και κάποια άλλα ερωτήματα. Ποια λογική είναι που επιβάλλει  ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να παραιτηθούν από τα συνταγματικά τους δικαιώματα και να συμπεριφερθούν με αλτρουισμό, όταν βλέπουν τον ιδιωτικό τομέα συστηματικά να μην καταβάλλει φόρο εισοδήματος και να οφείλει €2.5 δισεκατομμύρια στο Τμήμα Φορολογίας  και εκατοντάδες εκατομμύρια στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή όταν το μέσο ασφαλιστέο εισόδημα των αυτοτελώς εργοδοτούμενων είναι €12.000 το χρόνο; Όταν χιλιάδες ιδιώτες δεν έχουν  φορολογικό φάκελλο; Όταν επώνυμοι και μη, ζουν σε σπίτια κόστους εκατομμυρίων, διατηρούν σπίτια και διαμερίσματα στις παραλίες, στην Αθήνα και στο Λονδίνο, κυκλοφορούν με πολυτελέστατα αυτοκίνητα, κατέχουν γιοτ, κτλ. και όμως δηλώνουν πενιχρά εισοδήματα και οι εταιρείες τους κάνουν ζημιές;

Όταν το κράτος με νομοθεσία παραχωρούσε φορολογική αμνηστία σε άτομα που συστηματικά απέκρυβαν εισοδήματα ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, επωφελήθηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Όταν χαρίστηκαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μέσω της διαδικασίας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών ή της διαδικασίας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων κοινωνικών εισφορών, επωφελήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι; Το σχέδιο "Εστία" έγινε για τους δημόσιους υπαλλήλους ή για ιδιώτες; Ταιριάζει  εδώ η λαϊκή ρήση "εν της παπαθκιάς τα ξύλα".

Κατάντησαν οι δημόσιοι υπάλληλοι η "συτζιά του μαύρου", ο αποδιοπομπαίος τράγος. Όποιος θέλει να αποπροσανατολίσει και να αποφύγει τις δικές του ευθύνες κτυπά τους "κακούς" και "καλοπληρωμένους" δημόσιους υπαλλήλους.

Συμπέρασμα: "Φωνάζει ο κλέφτης να φοηθεί ο νοικοτζύρης"

Χριστόφορος Γεωργιάδης,
πρώην Πρώτος Διοικητικός Λειτουργός
& και τέως Διευθυντής Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας.