Ένα επικίνδυνο σκηνικό αποσταθεροποίησης, με άγνωστο προς το παρόν το πού μπορεί να οδηγήσει τελικά, στήνεται την περίοδο αυτή στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.  Σε μια περιοχή που όλη τη μεταπολεμική περίοδο υπήρξε ο ισχυρότερος πόλος οικονομικής ανάπτυξης, δημοκρατικού φιλελευθερισμού και στρατιωτικής ισχύος. Τώρα τα χαρακτηριστικά αυτά απειλούνται από την ταυτόχρονη παρουσία στη διακυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας δύο αυταρχικών λαϊκιστών ηγετών, που η συμπεριφορά τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Καθώς, πέραν όλων των άλλων, έχουν επιδοθεί σε μια ανοιχτή επίθεση κατά των δημοκρατικών θεσμών στις ίδιες τους τις χώρες με βαρύτατους, αν όχι χυδαίους, χαρακτηρισμούς. Γεγονός πρωτοφανές για δύο πολιτικά συστήματα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια είχαν στηριχθεί στη διάκριση των εξουσιών και στην υγιή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού και των σχετικών ελέγχων και ισορροπιών. 

Η εικόνα που παρουσιάζει τις ημέρες αυτές ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αποκρουστική. Στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εν όψει της έναρξης της διαδικασίας για την παραπομπή του σε δίκη με το ερώτημα της καθαίρεσης, έχει εξαπολύσει έναν οχετό ύβρεων εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, των προέδρων των αρμοδίων επιτροπών της Βουλής και του Τύπου, αποδεικνύοντας ότι δεν ανέχεται απολύτως καμία κριτική. Οδηγεί έτσι τη χώρα του σε μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση και διερωτάται κανείς αν κάτω από τις συνθήκες αυτές μπορούν πλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες να ηγούνται του Δυτικού Κόσμου. Ανάλογη είναι και η συμπεριφορά του Μπόρις Τζόνσον με τις συνεχείς καταγγελίες του κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου και των ύβρεων κατά των βουλευτών της αντιπολίτευσης, έχοντας έτσι προκαλέσει ένα πρωτοφανές εκρηκτικό κλίμα στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Βρετανίας.             

Ανεξάρτητα λοιπόν από το ποια θα είναι τελικά η κατάληξη του περιώνυμου impeachment και του επίσης περιώνυμου Brexit (λέξη που μπήκε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο αφού απαλλαχθήκαμε από το Grexit), το ζήτημα είναι οι αρνητικές επιπτώσεις που δημιουργούνται στη διεθνή σκηνή από την οξύτατη εσωτερική αναταραχή στις δύο αυτές χώρες. Σε μια περίοδο που όλα τα γνωστά διεθνή προβλήματα παραμένουν ανοιχτά και μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε νέα επικίνδυνη έκρηξη. Καθώς μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω των γνωστών διαφωνιών μεταξύ των μελών της και εν όψει των ανακατατάξεων στα αρμόδια όργανά της, έχει στραμμένη την προσοχή της στις εσωτερικές αυτές διεργασίες και έχει χάσει, δυστυχώς, την περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ διεθνή επιρροή της.

Γιάννης Καρτάλης,
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 06.10.2019