Στον ανεπτυγμένο κόσμο, η ζωή έχει φέρει περισσότερες ευκαιρίες στα άτομα τρίτης ηλικίας στο να συμβάλουν στην κοινωνία και να επιδιώξουν προσωπικούς στόχους εκτός του ρόλου της αμειβόμενης εργασίας, σε συνδυασμό με μεγαλύτερη αναγνώριση της αξίας των ηλικιωμένων.

Αυτές οι αξίες όμως δεν εκτείνονται απαραιτήτως στο "παλαιότερο παλιό", όπου ορισμένοι άνθρωποι στην τέταρτη ηλικία (άτομα ηλικίας 80 ετών και άνω) εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυξανόμενο στίγμα και κοινωνικά στερεότυπα από αυτά που αντιμετωπίζει η τρίτη ηλικία (άτομα ηλικίας 60-79 ετών). Η γήρανση (μεταξύ αυτών των δύο ομάδων) σπάνια συζητείται στη βιβλιογραφία. Ο ηλικιακός χαρακτηρισμός περιλαμβάνει στερεοτυπικές αντιλήψεις για το παλαιότερο παλιό και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιο για εκείνους που μεταβαίνουν από την τρίτη στην τέταρτη ηλικία. Η τέταρτη ηλικία αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τις προσαρμογές που απαιτούνται για να διασφαλιστεί η συνεχής και χωρίς αποκλεισμούς συμμετοχή στην κοινωνία, προκειμένου να υποστηριχθεί η ανεξαρτησία της και να γερνάει χωρίς τον φόβο των διακρίσεων.

Το αυξημένο προσδόκιμο ζωής έχει φέρει ευκαιρίες για τους ηλικιωμένους να συνεισφέρουν στην κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής εργασίας. Αλλά η ιδέα της «ενεργού γήρανσης» δεν επεκτείνεται απαραιτήτως στους «παλαιότερους» που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά στερεότυπα. 

Σε αυτή τη νέα συμμέτοχη, η τρίτη ηλικία απεικονίζεται ως περίοδος καλής υγείας και έντονης συμμετοχής της κοινωνίας, ενώ η τέταρτη ηλικία αποτελεί την αρχή της αδυναμίας και της παράδοσης σε παρακμή και αποσύνθεση. Η συμμετοχή των ηλικιωμένων στην κοινωνία θεωρείται απαραίτητο κριτήριο για την επιτυχή γήρανση του ατόμου.

Ωστόσο, αυτή η συμμετοχή των ηλικιωμένων συχνά παρεμποδίζεται από τα ηλικιακά στερεότυπα και τις πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις περιορίζοντας τις κοινωνικές ευκαιρίες για τους ηλικιωμένους. Σκεφτείτε τις εκπαιδεύσεις, για παράδειγμα: οι ηλικιωμένοι ενήλικες, ιδίως εκείνοι που δεν έχουν πλέον εργασία, στερούνται πρόσβασης σε εκπαιδευτικές ευκαιρίες και σε εκπαιδεύσεις.

Ταυτόχρονα, πολλοί άνθρωποι είναι ικανοί και πρόθυμοι να εργαστούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, υπό τον όρο ότι πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις: υγιείς κανόνες υγείας και ασφάλειας στην εργασία, πρόσβαση σε ευκαιρίες διά βίου μάθησης, πολιτικές που επιτρέπουν τον συνδυασμό εργασίας και φροντίδας και συνδυασμός συντάξεων μερικής απασχόλησης με μερική απασχόληση, παροχή πολιτιστικών, κοινωνικών και ψυχαγωγικών εργασιών όταν οι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο να γίνουν ανενεργοί κ.λπ.

Η κατάσταση της γήρανσης σε ένα πλαίσιο επιτυχίας και αποτυχίας συμβάλλει στον αποκλεισμό του «παλιού, αναπηρικού και πεθαμένου», που οδηγεί σε περιορισμούς και αποκλεισμό, με αποτέλεσμα η συμμετοχή των πιο ευάλωτων ηλικιωμένων καθίσταται αδύνατη, οδηγώντας σε μειωμένη κοινωνική δέσμευση και αυξημένη η μοναξιά με την τελευταία ζωή. Η ψηφιοποίηση μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω τον αποκλεισμό των ηλικιωμένων, επειδή οι ηλικιωμένοι είναι πιο πιθανό να ζουν σε αγροτικές περιοχές, έχουν παλαιότερο εξοπλισμό και δεν έχουν τις απαραίτητες ψηφιακές δεξιότητες για να παρακολουθήσουν τις πιο πρόσφατες εξελίξεις.

Η πρόκληση για την αξιοποίηση ατόμων τρίτης ηλικίας θα επέτρεπε στην κοινωνία να επωφεληθεί από τις ικανότητες, την εμπειρία και την αξία των ηλικιωμένων. Αυτό το αναξιοποίητο δυναμικό είναι τεράστιο, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των ηλικιωμένων που είναι σε θέση να συμμετάσχουν σε εθελοντική εργασία, καθοδήγηση και καθοδήγηση, φροντίζοντας τα εγγόνια τους ή τα μέλη της οικογένειάς τους που χρειάζονται φροντίδα κλπ. Ενάντια σε όλα τα στερεότυπα, οι άνθρωποι γίνονται πολύ ευπαθείς: μια συλλογή πρακτικών έχει δείξει ότι τα άτομα άνω των 80 ετών παραμένουν ενεργά ακόμη και όταν ζουν σε ρυθμίσεις μακροχρόνιας περίθαλψης.

Πέρα από την εργασία και τον εθελοντισμό, τα ηλικιωμένα άτομα πρέπει να αναγνωρίζονται ως πλήρεις πολίτες με πολιτικά δικαιώματα να συμμετέχουν στην κυβέρνηση της χώρας τους, απευθείας ή μέσω ελεύθερων εκπροσώπων. Δυστυχώς, οι εκθέσεις έχουν δείξει τον αγώνα που μπορεί να καταβάλλουν μερικά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ακόμη και για να εξασκήσουν το δικαίωμά τους να ψηφίζουν, καθώς τα εκλογικά τμήματα δεν είναι κατ’ ανάγκη προσβάσιμα ή επειδή δεν οργανώνεται τίποτα για τους ανθρώπους που ζουν σε ιδρύματα να πάνε να ψηφίσουν τις ημέρες των εκλογών.