Ο κ. Αντρέας Παπαχαραλάμπους, με άρθρο του στον “Πολίτη’’, της 21ης Φεβρουαρίου, με τον τίτλο “Το ξύπνημα του μεταξοσκώληκα’’ απάντησε στα σχόλιά μου σχετικά με προηγούμενο άρθρο του “για τα κακώς κείμενα στη δημόσια υπηρεσία’’.

Ο κ. Παπαχαραλάμπους χαρακτηρίζει το άρθρο μου ως έκθεση ιδεών, την οποία έγραψε κάποιος άλλος (εννοώντας προφανώς τον ΓΓ της ΠΑΣΥΔΥ κ. Γλαύκο Χατζηπέτρου) που κρύφτηκε πίσω από την υπογραφή μου. Κύριε Παπαχαραλάμπους, ούτε φερέφωνο ούτε κολαούζος είμαι οποιουδήποτε. Οι απόψεις που εκφράζω απηχούν τις δικές μου θέσεις, μακριά από ιδεοληψίες, δογματισμούς και λαϊκισμούς. Συνδικαλιστής, όπως εικάζετε, δεν είμαι (και τι το κακό αν ήμουν). Είμαι απλό μέλος του κλάδου συνταξιούχων. Και ενώ δηλώνετε ότι σέβεστε “…πάντοτε τον γράφοντα’’, εμένα δηλαδή, αντλώντας από τις παροιμιακές γνώσεις σας και την αρχαιογνωσία σας, αναλώσατε μεγάλο μέρος του άρθρου σας για να με μειώσετε και να με χλευάσετε, αντί να απαντήσετε επί της ουσίας του άρθρου μου, στο οποίο παρέθεσα στοιχεία σχετικά με την εισφορά στο ΓεΣΥ και το συνταξιοδοτικό καθεστώς των κρατικών υπαλλήλων. Προφανώς δεν σας αρέσουν οι αριθμοί. Γιατί οι αριθμοί λεν αλήθειες και οι αλήθειες δεν αρέσουν σ’ αυτούς που δεν μπορούν να αρθρώσουν λόγο, παρά μόνο ατάκες και κουβέντες του καφενέ. Ως μεγάλος πατριώτης, συμβουλεύετε ότι “τις σκέψεις και ενέργειές μας πρέπει να διέπουν η φιλοπατρία, η δικαιοσύνη, η τιμιότητα, η αυτοσυγκράτηση και η φιλαλληλία’’ και αποτεινόμενος σε μένα, καταλήγετε με τη φράση “Δυστυχώς η πατρίδα κινδυνεύει από εσάς και δεν το καταλαβαίνετε’’. Μην ανησυχείτε, γιατί ενόσω υπάρχουν πατριώτες και ανιδιοτελείς πολίτες σαν και σας, η πατρίδα θα ζει και θα βασιλεύει. Μόνο που πρέπει να είμαστε φειδωλοί στην επίκληση της αρετής του πατριωτισμού, γιατί υπάρχουν διάφοροι ορισμοί του πατριωτισμού και μπορεί να παρεξηγηθούμε.

O κ. Παπαχαραλάμπους γράφει ότι είχε “… κάποιες απόψεις, θέσεις και τις μοιράστηκ(ε) με τον απλό αναγνώστη.’’ Αυτά που έγραψε δεν είναι παρά μια συλλογή υβριστικών και υποτιμητικών αφορισμών, χαρακτηριστικό ατόμου που αρέσκεται στην εντυπωσιοθηρία, για να εισπράττει παλαμάκια από το ακροατήριο. Ιδού μερικές από τις “θέσεις’’ του για τους κρατικούς υπαλλήλους:

“Μιας τάξης που με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακριβοπληρώνεται χωρίς να παράγει, οικουρεί χωρίς να είναι άρρωστη, παίρνει παχυλή σύνταξη χωρίς να συνεισφέρει, οι δε μέρες που δούλεψε μετριούνται στα δάχτυλά μας.’’

“Δεν φτάνουν όλα αυτά, κάποιοι απ’ αυτούς φτάνουν και στον βαθμό του διευθυντή και του γενικού διευθυντή. Και δεν είναι ότι φτάνουν στα ψηλά δόματα(sic) και δη του γενικού διευθυντή, με ελάχιστες εξαιρέσεις οι γενικοί διευθυντές προέρχονται από τις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.’’

Όσο για τα δεδομένα της σύνταξής μου και τα σχόλιά του για μένα – ακόμη ένα δείγμα των “θέσεών’’ του- έκανε ένα λάθος λέγοντας μάλιστα και μερικά ψέματα. Σκεφτήκατε άραγε, κύριε Παπαχαραλάμπους, ότι μπορεί να παρανομείτε αποκαλύπτοντας προσωπικά μου δεδομένα; Εν πάση περιπτώσει, θα σας ενημερώσω για να μη χρειαστείτε ξανά τις υπηρεσίες του ανεπαρκούς πληροφοριοδότη σας. Αφυπηρέτησα στην κλίμακα Α15, και όχι στην Α14. Το εφάπαξ που πήρα ήταν €106.907 και όχι €200.000. Έτσι, το ψέμα σας τιμολογείται €93.093. Δεν χάνετε, όμως, τίποτε, αφού τα ψέματα δεν φορολογούνται. Η ακαθάριστη δημοσιοϋπαλληλική σύνταξή μου είναι €3.271,35 μετά την αφαίρεση φόρου εισοδήματος, μνημονιακών αποκοπών και εισφορών, μένουν €1.968,50. Από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων παίρνω €1.140,41. Για την τελευταία αυτή σύνταξη πλήρωσα από το 1957 μέχρι σήμερα εισφορές συμποσούμενες σε €88.200 και θα πληρώνω εφ’ όρου ζωής €332 το μήνα. Το σύνολο των δυο συντάξεών μου είναι €3.110 και όχι €4.000, όπως γράφετε (ακόμη ένα ψέμα). Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως “φτωχό’’ συνταξιούχο, όπως με αποκαλείτε ειρωνικά. Πέστε μας και εσείς το ποσό των δυο συντάξεών σας για να δούμε σε ποια κατηγορία συνταξιούχων ανήκετε. Και πόσα “μαλλοκέφαλα’’, όπως αναφέρετε, πληρώσατε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Επί της ουσίας του άρθρου μου αποφύγατε να απαντήσετε, προφανώς γιατί δεν είστε άνθρωπος του διαλόγου. Σας είχα ερωτήσει - και αναμένω την απάντησή σας - αν θεωρείτε ορθό και δίκαιο κρατικοί υπάλληλοι να καταβάλλουν εισφορά 1,5%, παρότι πληρούν τα εισοδηματικά ή άλλα κριτήρια, με βάση τα οποία παρέχεται στους πολίτες δωρεάν περίθαλψη χωρίς εισφορά. Συγκεκριμένα, σας ερώτησα “Γιατί ο πολύτεκνος κρατικός υπάλληλος... να εισφέρει 1.5% του μισθού του, ενώ οποιοσδήποτε πολύτεκνος μη κρατικός υπάλληλος, έστω και αν είναι εκατομμυριούχος, να είναι δικαιούχος χωρίς εισφορά; Γιατί ο συνταξιούχος κρατικός υπάλληλος ή χήρα συνταξιούχου, με σύνταξη που δεν υπερβαίνει τα… εισοδηματικά όρια να πληρώνει εισφορά, σε αντίθεση με άλλους πολίτες που εμπίπτουν στα ίδια κριτήρια; Γιατί ο καρκινοπαθής ή μυοπαθής κρατικός υπάλληλος να πληρώνει εισφορά λόγω και μόνο του εργασιακού του καθεστώτος, ενώ ο ομοιοπαθής του δικηγόρος, τραπεζικός υπάλληλος, έμπορος κλπ. δεν πληρώνει;’’ Σας ερώτησα επίσης, μια και θεωρείτε κακό να παίρνουν οι εργαζόμενοι δυο συντάξεις, γιατί δεν εισηγηθήκατε την κατάργηση του ταμείου συντάξεών σας για τους νέους δικηγόρους, μετά την κατάργηση το 2011 του σχεδίου συντάξεων για τους νέους κρατικούς υπαλλήλους. Επειδή “εν της παπαδκιάς τα ξύλα’’ καταφεύγετε σε σοφιστείες για να υποστηρίξετε ότι οι δικηγόροι αξίζουν δύο συντάξεις.

Στο άρθρο σας δηλώνετε ότι “Η οικονομία της Κύπρου έφθασε εδώ που έφθασε γιατί γεμίσαμε μέχρι και τις σπουργιτοφωλιές με δημόσιους υπαλλήλους’’. Αυτό έχετε καταλάβει κύριε Παπαχαραλάμπους από όσα δηλώνονται και ακούγονται, επισήμως και ανεπισήμως και στα Δικαστήρια και τις ερευνητικές επιτροπές από το 2013; Δεν έχετε ακούσει πώς και γιατί οδηγηθήκαμε σε μνημόνια και κουρέματα; Εύχεστε να είχαμε κι εμείς δύο πλατείες Κλαυθμώνος και όχι μια, για να “…απελευθερωθούμε από τα χέρια (των) συνταξιούχων και μη’’ κρατικών υπαλλήλων. Η πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα ξέρετε τι συμβολίζει; Την αθλιότητα της χειρότερης μορφής κομματοκρατίας: την απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων με κάθε αλλαγή κυβέρνησης για να διορίζονται οι ημέτεροι, μέχρι που το 1909 ο Βενιζέλος θέσπισε τη μονιμότητα στη δημόσια υπηρεσία.

Κλείνετε το άρθρο σας με την παραίνεση σε μένα “Τεθνάναι κρείττον ή ζην εν αισχύνη’’. Υπηρέτησα για πάνω από 41 χρόνια σε δυο κοινωνικά Υπουργεία. Για την υπηρεσία αυτή μου δεν έχω τίποτε να ντραπώ, γι’ αυτό δεν θα σας κάνω το χατίρι να αυτοκτονήσω. Εγώ σας συμβουλεύω, αφού το παίζετε κριτής, να διαβάζετε, κάθε αφορά που αποφασίζετε να κρίνετε τους άλλους, τον Αισώπειο μύθο περί δύο πηρών. Πάντως, είτε απαντήσετε στο άρθρο μου είτε όχι, δεν πρόκειται να επανέλθω, γιατί πείσθηκα ότι δεν μπορώ να σας παραβγώ στη γνώση και το λόγο!

Του Παναγιώτη Δ. Γιάλλουρου
Συνταξιούχου Δημοσίου Υπαλλήλου