Εξοχικά Διαμερίσματα ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.

Περισσότερα »

Εγγραφή Μέλους

Περισσότερα »

Εκπτωτικό Σχέδιο Μελών ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.

Περισσότερα »

Τα νέα του Κλάδου Συνταξιούχων ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.

Περισσότερα »

 

Τρίτη, 10 Ιουλίου, αργά το απόγευμα. Το χέρι σου, φρεσκοχειρουργημένο, πονεί, τα πόδια δεν πατάνε. Δυο νοσηλευτές, μ' ένα μικρό ασθενοφόρο, σε μεταφέρουν στο αναρρωτήριο θεραπευτήριο της ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ, στην Αγλαντζιά. Εκεί σε περιμένουν τα παιδιά σου, δυο υπεύθυνοι και σε μεταφέρουν στο νέο σου δωμάτιο.

 

Οι μέρες πέρασαν... Ανακουφισμένη στο σπίτι σου τώρα, θυμάσαι όλες τις στιγμές που πέρασες εκεί, στον χώρο εκείνο με τους υπέροχους ανθρώπους, στη «Στέγη Συνταξιούχων ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.», όπου για τρεις βδομάδες σε φρόντιζαν και σου 'διναν τόση χαρά! Θυμάσαι έντονα την πρώτη μέρα που μπόρεσες και περπάτησες. Περπάτησες χάρη στην Αθηνά, μοναδική φυσιοθεραπεύτρια σου. Τέτοια χαρά ίσως να νιώθει ένα 18μηνο ή ένα δίχρονο παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα. Ή ένα πουλί που πρωτανοίγει τα φτερά του και πετάει.

 

Στη σκέψη σου οι νοσηλευτές, οι ακούραστες καθαρίστριες κι η γενική αστραφτερή καθαριότητα. Το υγιεινό φαγητό, το απίστευτο μπάνιο που σου 'καναν! Η μνήμη σου νωπή, πάει κι έρχεται. Μπαίνει στο μεγάλο άνετο σαλόνι, όπου τα πρωινά μαζεύονται οι ένοικοι του αναρρωτηρίου. Μόνιμοι ηλικιωμένοι, μα και άλλοι, όπως εσύ, για φυσιοθεραπεία και ανάρρωση. Τους κοιτάεις. Κάποτε μιλάνε δυο δυο, συχνά κάποιοι με τον εαυτό τους.

 

Με όλους όμως μιλάνε οι νοσηλευτές που, γεμάτοι υπομονή, τρέχουν να ταίσουν τον ένα, ν' αστειέψουν τον άλλο, να χαϊδέψουν κεφάλια...

 

Κοιτάεις παράπλευρα. Στον τοίχο έργα διακοσμητικά με διάφορα υλικά, αποτέλεσμα της δημιουργικής απασχόλησης των ενοίκων. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα σύγχρονο, μοντέρνα εξοπλισμένο κτίριο με ανέσεις σ' όλους τους χώρους. Τ' απογεύματα κερνάνε ό,τι επιθυμεί ο καθένας. Δεν λείπει και η ψυχαγωγία. Κάθε Σάββατο, ένας νεαρός τραγουδιστής με την κιθάρα του, τη βαθιά φωνή του, τραγουδάει από μοντέρνα ίσαμε παλιά: Την Ψαροπούλα.

 

Είναι τέτοιες στιγμές που χτυπάνε όλοι παλαμάκια... Αν όλα τα πόδια το μπορούσαν, θα σηκώνονταν και θα χόρευαν όλοι οι ένοικοι του μοναδικού αυτού ιδρύματος.

 

Ένα λιμάνι παρηγοράς, ανακούφισης και χαράς η Στέγη αυτή της ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ. Κοιτάεις ξανά όλους, έτσι κυκλικά που κάθονται δεν είναι τάχα ένας κύκλος η ζωή; και παρόλο που ο καθένας ζει στον δικό του κόσμο, ξέρεις πως η παρέα τους δυναμώνει! Μια νοσηλεύτρια χαϊδεύει μια γριούλα στα μαλλιά, εκείνη τρομάζει, μετά ηρεμεί. Μια άλλη γέρνει πίσίο το κεφάλι και τραγουδάει σαν Μαρινέλλα ένα δικό της... τραγούδι. Μέσα στον κόσμο αυτό που «τερματίζει» χωρίς φόβο, πόνο, έγνοια, την τόσο εφήμερη ζωή, χάρη στην ψυχή και τη δύναμη που δίνουν όλοι εκεί, και που σε όλους οφείλουμε ένα θερμό «ευχαριστώ».

 

Στον διευθυντή Γιάννη Βουράκη, στον γιατρό Λευτέρη, στη Σωτηρούλα, τον Φλουρέντζο με τα ζεστά χαμογελά τους και σε όλους, βέβαια, για την προσφορά τους. Τους αποχαιρετάς συγκινημένη. Μπορείς και περπατάς! Μακάρι να μπορέσουν όλοι, εύχεσαι.

 

Καθώς φεύγεις, το μόνο που λες: «Είστε όλοι τέλειοι! Θα... ξανάρθω!!» κι ο Μηνάς σ' αγκαλιάζει και μαζί με τη Σωτηρούλα κι έναν νοσηλευτή σε βοηθάνε να κατέβεις τα σκαλοπάτια!

 

Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΥΛΙΩΤΟΥ