Οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα βιώνουν εδώ και μια εξαετία την πολιτική λιτότητας που επηρεάζει αρνητικά τόσο τα εισοδήματα και το βιοτικό τους επίπεδο, όσο και την ίδια τη λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας. Τα πρώτα δημοσιονομικά μέτρα επιβλήθηκαν μονομερώς το 2011. Πρόσθετα μέτρα λιτότητας επιβλήθηκαν επίσης μονομερώς το 2012 και 2013.

Αναμφίβολα η επιβολή σωρευτικών μέτρων κατά των υπαλλήλων και συνταξιούχων του ευρύτερου δημόσιου τομέα κατά παράβαση των αρχών της ισότητας και της αναλογικότητας και άλλων συνταγματικά κατοχυρωμένων αρχών οδήγησε σε πρωτοφανή συρρίκνωση των εισοδημάτων τους. Οι διαδοχικές μειώσεις στους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, σε συνδυασμό με την κατακράτηση των προσαυξήσεων, έχουν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των απολαβών τους σε ποσοστό πέραν του 25%.

Όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει η πανθομολογούμενη ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης δεν δικαιολογούσε εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος. Και ασφαλώς η επιλογή των συγκεκριμένων μέτρων δεν ανήκει στην ανέλεγκτη διαπλαστική εξουσία του νομοθέτη, αλλά ελέγχεται ως προς την τήρηση της συνταγματικής επιταγής για τήρηση των αρχών της ισότητας και αναλογικότητας. Σύμφωνα με τη νομολογία κριτήρια ελέγχου είναι ιδίως η ένταση, η διάρκεια και η σώρευση των μέτρων, η δίκαιη κατανομή τους μεταξύ των πολιτών, καθώς και η αιτιολόγηση και τεκμηρίωση της αναγκαιότητας και της αποτελεσματικότητάς τους. 

Η νομιμότητα των συγκεκριμένων μέτρων αμφισβητήθηκε με την καταχώρηση σημαντικού αριθμού προσφυγών στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ειδικότερα καταχωρήθηκαν προσφυγές για τις αποκοπές από τους μισθούς και τις συντάξεις, την επιβολή συνεισφοράς για το συνταξιοδοτικό, τη μείωση του εφάπαξ, τη μη παραχώρηση προσαυξήσεων και την κατάργηση των επιδομάτων καλής διαγωγής και ενοικίου που δυνάμει νόμου παραχωρούντο σε μέλη της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου. Και αναμένεται η ετυμηγορία του Σεβαστού Δικαστηρίου, την κρίση του οποίου θα σεβαστούμε απόλυτα.

Με αυτά τα δεδομένα, κατά τη συζήτηση του θέματος αυτού στη Μικτή Επιτροπή Προσωπικού, εκφράσαμε την αντίθεσή μας στην κυβερνητική πρόταση για σταδιακή αποκατάσταση των μισθών. Σύμφωνα με τη δική μας λογική ήταν ανεπίτρεπτο να προχωρήσουμε σε συζήτηση για μέτρα που θεωρούμε αντισυνταγματικά και για τα οποία είχαμε προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Καταληκτικά τονίσαμε περαιτέρω ότι και εάν ακόμη θεωρήσουμε ότι τα επιβληθέντα αντεργατικά μέτρα ήταν σύννομα, οι σημερινές εντελώς διαφοροποιημένες συνθήκες δεν δικαιολογούν τη συνέχισή τους.